Terwijl de technologie en de samenleving voortdurend evolueren, blijft de menselijke natuur grotendeels stilstaan. Dus als er nieuwe thema’s opduiken, zijn ze altijd in gesprek met kwesties die altijd al hebben bestaan in de kunst die we produceren. In de jaren 2010 zien we dat technologie steeds belangrijker wordt, en dit is iets dat reeds bestaande thema’s als eenzaamheid en verbondenheid benadrukt. Regisseur Spike Jonze vertelt NPR dat zijn AI liefdesverhaal, Haar, geeft een gevoel weer dat “misschien altijd al hier is geweest, namelijk ons verlangen om verbinding te maken, onze behoefte aan intimiteit en de dingen in ons die voorkomen dat we verbinding maken.” Niet al deze films gaan expliciet over de vooruitgang van technologie, maar er is zo’n aanhoudende discussie over eenzaamheid gedurende het decennium dat lijkt te zijn aangespoord door de veranderingen die technologie teweeg heeft gebracht.
Nu er een paar jaar tussen ons en de jaren 2010 zitten, is er een nieuw perspectief op de tijd. Het is gemakkelijker om vanuit dit gezichtspunt te zien hoe goed we onszelf en de cultuur van die tijd afbeeldden. Als je nog ergens middenin zit, kan het moeilijk zijn om te bepalen of wat je aan het maken bent, van toepassing is op precies dat moment of op een grotere culturele verschuiving. Sommige van deze films geven de jaren 2010 zo goed weer omdat ze het tijdperk nauwkeurig weergeven en andere spelen helemaal niet in die jaren, maar weerspiegelen een cultureel gesprek over dystopie of nostalgie.
15 Onderzeeër (2010)
Hoewel het aan het begin van het decennium werd uitgebracht, Onderzeeër is een bijna perfecte tijdcapsule voor de jaren 2010. Het volgt hoofdrolspeler Oliver die twee missies heeft: zijn maagdelijkheid verliezen en de relatie van zijn moeder verbreken. Geschreven en geregisseerd door Richard Ayoade, heeft de film een onaangenaam en eigenzinnig gevoel voor humor, dat in die tijd zo populair was. Dit, in combinatie met de styling van de personages en een soundtrack van niemand minder dan Alex Turner van Arctic Monkeys, plaatst de film stevig in de eregalerij van 2010. Ayoade vertelt Complex dat die liedjes “geweldig zijn omdat ze humoristisch zijn zonder grappig te zijn. Zijn liedjes zijn erg goed in het vertellen van het verhaal van gewonnen en verloren liefde.” De film is ongebruikelijk en eigenzinnig en alles waar we in die jaren van hielden.
14 Gek, dom, liefde (2011)
In de jaren 2010 is er misschien een einde gekomen aan komedies met grote namen, maar niet eerder Gek, dom, liefde kwam op het toneel. Met in de hoofdrollen Steve Carrell, Ryan Gosling, Emma Stone en Julianne Moore, om er maar een paar te noemen, is het geen verrassing dat de film geliefd is. Het verhaal volgt dat Carrell door Gosling wordt begeleid bij het oppikken van vrouwen nadat hij van zijn vrouw is gescheiden. Met een getalenteerde cast en leuke, met elkaar verweven plots is het moeilijk te verslaan. De chemie tussen Gosling en Stone legde hier ook de basis voor een andere iconische film uit 2010, La La Landdus het had duidelijk invloed op de staat van films gedurende het decennium.
13 De Hongerspelen (2012)
Het is onmogelijk om de jaren 2010 te bespreken zonder te vermelden De Hongerspelen, waarmee de dystopische trend voor jongvolwassenen op gang kwam. In de voetsporen treden van Schemeringhet vulde het gat in de markt en maakte plaats voor verschillende andere franchises, zoals afwijkend En De doolhofloper, hoewel geen enkele zo goed was. Naast het zetten van een trend in de films die in het decennium zijn gemaakt, De Hongerspelen Katapulteerde ook Jennifer Lawrence naar het sterrendom en maakte haar Oscar-overwinning een paar jaar later mogelijk. Het is duidelijk dat de film zich niet afspeelt in de jaren 2010, maar hij slaagt er uitstekend in om onze preoccupatie met dystopieën in die tijd vast te leggen.
12 The Great Gatsby (2013)
De Grote Gatsby is een ander item op deze lijst dat zich niet afspeelt in de jaren 2010, maar deze keer kijkt het achteruit in plaats van naar de toekomst. Regisseur Baz Luhrmann brengt de film met zijn moderne hiphop-soundtrack de huidige eeuw binnen. Hoewel dit destijds controverse veroorzaakte, maakt het deel uit van wat deze aanpassing zo interessant maakte. De soundtrack maakte duidelijk dat Luhrmann begrip had van het bronmateriaal en de setting ervan, omdat het een keuze was die onze tijdsperioden met elkaar verbindt. Zijn redenering was dat jazz in de jaren twintig en hiphop in het begin van de 21e eeuw dezelfde doelen dienden, omdat het beide vooruitstrevende muzikale bewegingen waren onder leiding van zwarte artiesten. Het gebruik van moderne muziek in een historisch stuk was een gedurfde zet die van invloed was op veel toekomstige drama’s.
11 Verdwenen meisje (2014)
Een andere trendsetter van de jaren 2010 was de bewerking van David Fincher Verdwenen meisje. In de thriller spelen Ben Affleck en Rosamund Pike de hoofdrol als het verwrongen centrale stel dat verwikkeld is in een fascinerende strijd om de macht. Verdwenen meisje‘s succes, vergelijkbaar met De Hongerspelen, veroorzaakte een reeks andere soortgelijke thrilleraanpassingen en het is niet verwonderlijk dat geen van deze zo geweldig was. Het verhaal is volledig origineel en ongelooflijk goed uitgevoerd, dus het is geen schok dat het zo’n groot evenement was.
10 Aanvang (2010)
Hoewel de stijl van Christopher Nolan verschilt van die van David Fincher, hebben ze allebei grote invloed in de wereld van thrillers. Aanvang‘s release in 2010 was enorm, van het soort dat iedereen overal (allemaal tegelijk) over sprak. Het publiek at gretig Nolans merk van complexe op tijd gebaseerde plots op, met Aanvang een uitblinker zijn. Zoals met zoveel filmmakers, keek Nolan hier naar de toekomst om te speculeren over de vooruitgang van technologie. Hoewel de film een grootschalige thriller is, baseert hij alles op het persoonlijke, waardoor het publiek zich afvraagt hoe ze in dezelfde situatie zouden reageren.
9 Haar (2013)
Spike Jonze Haar is een film die perfect een collectieve bezorgdheid over technologie weergeeft en hoe deze ons sociale en romantische leven beïnvloedt. Nogmaals, het speelt zich misschien niet af in de jaren 2010, maar het is een manifestatie van problemen die wijdverbreid waren en blijven. De weg Haar verweeft thema’s van zowel isolatie als diepe verbondenheid en vertelt over de impact die technologie op ons leven heeft. We kunnen contact maken met meer mensen dan ooit tevoren, maar we staan er ook alleen voor. Haar is zo’n indrukwekkende weergave van deze thema’s omdat het met succes zowel de geneugten als de angsten weergeeft die technologie met zich meebrengt.
8 Achtste leerjaar (2018)
Een film die de jaren 2010 goed en echt vastlegde en tegelijkertijd die jaren weergeeft Achtste klas. Dit verhaal volgt een tienermeisje dat worstelt om contact te maken met de mensen om haar heen terwijl ze te veel tijd online doorbrengt. Achtste klas doet indrukwekkend werk door een soortgelijk gevoel van vervreemding weer te geven dat wordt gevonden in Haar, maar heeft een specifiek gevoel voor plaats en tijd. Het is moeilijk om internet met enige vorm van authenticiteit in je film op te nemen, omdat het een concept en cultuur is die voortdurend veranderen; wat misschien juist was toen je filmde, kan al achterhaald zijn tegen de tijd dat het uitkomt. Met dat gezegd zijnde, Achtste klas slaagt erin om online activiteiten en gedrag op een manier op te nemen die niet meteen gedateerd aanvoelt.
7 De jongen beneden (2017)
De jongen beneden is ingetogen en charmant, met Zosia Mamet in de hoofdrol als een vrouw die per ongeluk een appartement betrekt in hetzelfde gebouw als haar ex-vriend. Het is geen film die de bioscoop als geheel heeft beïnvloed, maar het is in die tijd wel een perfect voorbeeld van een bepaalde subset van indiefilms. Er waren een aantal reflecterende, grappige en geaarde films over doelloze en eenzame twintigers. Hoewel ze niet de grootste golven maakten, was deze opeenvolging van films nog steeds aanzienlijk.
6 Maanlicht (2016)
Misschien wel het bepalende liefdesverhaal van de jaren 2010, Maanlicht is een bijzondere, hartverscheurende weergave van een levenslange liefde. Het verhaal volgt Cheiron, die we voor het eerst ontmoeten als kind en later als tiener en daarna als volwassene. We zien hoe hij zijn identiteit en plaats in de samenleving leert begrijpen en verliefd wordt. In tegenstelling tot veel typische romantische films, is er niet veel fysieke intimiteit. De romantiek is sterk afhankelijk van de chemie tussen de acteurs en de manier waarop ze naar elkaar staren in plaats van uiteen te zetten. Misschien is het dit, dat Chirons loskoppeling van de mensen om hem heen benadrukt, dat de film zo’n impact had op het publiek van de jaren 2010.
5 De voordelen van een muurbloempje zijn (2012)
De voordelen van een muurbloempje zijn speelt zich af in de jaren negentig, maar is nog steeds een typische film uit de jaren 2010. Het vertelt het verhaal van Charlie, een sociaal angstige tiener die onder de hoede wordt genomen van enkele oudere kinderen. De film behandelt thema’s als eenzaamheid, verbondenheid en depressie en deze dingen komen in een interessant daglicht te staan in vergelijking met het tienerleven in de recente geschiedenis. De setting uit de jaren 90 betekent echter niet dat het verhaal in het verleden blijft hangen. Op de 10e verjaardag van de film vertelt schrijver en regisseur Stephen Chbosky Vanity beurs dat “er geen week voorbijgaat dat ik niet met een jongere praat of een brief, telefoontje of e-mail krijg van iemand die er erg door ontroerd was.” Dit spreekt tot de blijvende kracht van het verhaal dat jongvolwassenen blijft aanspreken.
4 Palo Alto (2013)
Evenzo, Palo Alto is een interessante kijk op de tienerervaring van 2010. Hoewel het duidelijk is verhoogd voor een dramatisch effect, heeft deze film een geaard karakter waardoor de personages en gebeurtenissen echt aanvoelen. Het is ook een voorbeeld van de vele leerling-leraarrelaties in tv en film in die tijd – zie ook: Dagdroom natie, Leugenaars, Roddelster. De jaren 2010 hadden een vreemde en niet te vergeten ongezonde obsessie met deze ongepaste machtsdynamiek, en dit is iets waarmee rekening moet worden gehouden bij het beoordelen van het tijdperk. Emma Roberts speelt een introspectieve performance als de gedesillusioneerde, verlegen tiener die we allemaal goed kennen.
3 Ga weg (2017)
Je kunt de jaren 2010 niet bespreken zonder Jordan Peele te noemen, want hoewel zijn regiedebuut pas in 2017 uitkwam, heeft zijn aanwezigheid in de industrie zo’n impact gehad. Eruit was subversief en verfrissend en bracht een broodnodige combinatie van speelsheid en sociale kritiek in theaters. Door genres om te buigen en verwachtingen te doorbreken, leverde Peele zo’n uniek project af, en om dat te doen in zijn eerste speelfilm is nog indrukwekkender. Horror is altijd een genre dat continu vooruitgaat, zelfs in tijden van stagnatie, en Peele staat nu aan het roer van deze voorwaartse beweging.
2 La La Land (2017)
La La Land omvat een verschuiving in romantische films die plaatsvond in de jaren 2010. Het is mooi, optimistisch en diep romantisch, maar – spoiler alert – ze eindigen niet samen. Natuurlijk waren er vóór de jaren 2010 tragische romances, maar die kwamen vooral in deze tijd veel voor. Net als Maanlicht, is er een gevoel van isolatie en, in dit geval, individualisme in het spel dat interessant is om te overwegen als we kijken naar de staat van de cinema in dat decennium. De connectie tussen Mia en Sebastian in La La Land is heel duidelijk ingedeeld om belangrijk te zijn – het is gewoon niet langdurig. Suggereert dit een verschuiving van permanentie naar meer vluchtige ontmoetingen?
1 Parasiet (2019)
.jpg)
Tegen het einde van de jaren 2010, Parasiet maakte een grote plons. De toenemende angst rond klasse en economische stabiliteit wordt op vakkundige wijze in deze spectaculaire thriller gegoten. De regie van regisseur Bong Joon-ho is zo goed gedaan dat het moeiteloos lijkt, ondanks hoe zorgvuldig elk moment in de film is uitgedacht. Parasiet voedde een honger naar spektakel en entertainment op blockbuster-niveau dat echt diepte en intriges heeft. Het was het perfecte tegengif voor een filmmarkt die steeds meer verzadigd raakte met superheldenfranchises en reboots. Hopelijk zal Hollywood kennis nemen van het succes en zich richten op unieke en echt interessante films omdat Parasiet bewezen dat er een markt voor is.