Misdaad films hebben verschillende subgenres te bieden – neem bijvoorbeeld gangsters. Dat is misschien wel het meest bekende voorbeeld, met een ander voorbeeld van de procedure van de politie. Maar met het subgenre voorhanden, hebben enkele van de beroemdste regisseurs in de geschiedenis van Hollywood briljante filmische overvallen gepleegd. Ze hebben onze aandacht gestolen vanaf het eerste frame van hun film tot aan het spannende einde.
En veel van deze titels bevatten ook bekende acteurs onder hun respectieve casts. Maar ter verduidelijking: deze lijst zal films verkennen die ofwel ondergewaardeerd werden door critici bij de release of teleurstellend waren in termen van kassabonnen. Maar ook films die vanuit moderniteitsperspectief over het hoofd zijn gezien, zijn van toepassing. Dat gezegd hebbende, dit zijn de meest onderschatte overval films ooit gemaakt.
13 Hondendag middag
Dit is niet noodzakelijkerwijs om dat te beweren Hondendag middag (1975) werd door experts over het hoofd gezien toen het midden jaren zeventig uitkwam, en het wil ook niet zeggen dat meer bioscoopbezoekers het in de bioscoop hadden moeten zien. Als het publiek Al Pacino vanuit een modern perspectief bekijkt, of wijlen acteur John Cazale, of zelfs misdaadfilms in het algemeen uit de jaren zeventig, is hun eerste gedachte waarschijnlijk De peetvader (1972).
En terecht. Maar Hondendag middag verkent persoonlijke relaties en daarmee de betekenis van personages in het vertellen van verhalen, meer dan enige andere film van zijn soort. Het richt zich op de innerlijke onrust van hoofdrolspeler Sonny Koufax – en het publiek voelt zich meer gehecht aan dit personage dan aan de overval zelf. Uiteindelijk doet zelfs de bijna perfecte beoordeling op de kritische consensuswebsite Rotten Tomatoes dit meesterwerk geen recht.
12 Huis van spellen
Leuk vinden Hondendag middag, werd deze overvalfilm bij de release goed ontvangen door critici. Maar in tegenstelling tot de eerder genoemde Sidney Lumet-film, Huis van spellen (1987) van David Mamet was een ongerechtvaardigde bom aan de kassa, die een ontoereikende $ 2,5 miljoen opleverde aan de wereldwijde kassa. En wat nog crimineler is, is dat het, ondanks een goedkeuringsscore van 97% van critici op Rotten Tomatoes, een twijfelachtige kijkcijfers van 79% heeft op dezelfde website.
Dat vat de naamwaarde hierin ongeveer samen vanuit een modern standpunt. Maar de experts hadden echt gelijk, want dit blijft een van de films van de hoogste kwaliteit die zijn subgenre ooit heeft gezien. Met zware elementen van neo-noir volgt het een psychiater die betrokken raakt bij de criminele capriolen van een van haar patiënten. Dankzij het geestige script van Mamet in combinatie met zijn briljante regie, Huis van spellen komt binnen op nummer twaalf.
11 De verovering van Pelham 123
Geregisseerd door Tony Scott, was dit de voorlaatste inzending in de carrière van de Amerikaanse filmmaker. En zelfs als je zijn naam niet herkent, ken je ongetwijfeld de acteurs die erin zitten De verovering van Pelham 123 (2009) — neem bijvoorbeeld Denzel Washington en John Travolta. Hun inspanningen waren niet bepaald opmerkelijk, maar hun aangeboren talent kon zelfs in de geringste opzichten geen indruk maken op critici.
En het is jammer dat dat al die jaren later de grootste afhaalmaaltijd lijkt te zijn. Hoewel de vorige twee keuzes op de lijst enorm werden vereerd door critici, maar na verloop van tijd de meeste schijn van naamwaarde verloren, De verovering van Pelham 123 wordt op beide accounts onderschat. Het landt hier op nummer elf.
10 Voordat de duivel weet dat je dood bent
Geregisseerd door Sidney Lumet in de laatste speelfilm van zijn carrière, markeert dit weer een overvalfilm die bij de release eigenlijk goed werd ontvangen door critici. Maar gezien Voordat de duivel weet dat je dood bent (2007) matig geld verdiende aan de wereldwijde kassa, kan het vanuit commercieel oogpunt ongetwijfeld als ondergewaardeerd worden beschouwd. Bovendien wordt er tegenwoordig zelden over gesproken.
Met in de hoofdrol Phillip Seymour Hoffman naast Ethan Hawke als twee broers die ermee instemmen de juwelierszaak van hun ouders te beroven, verkent de plot vanaf het begin nogal betekenisvolle onderwerpen. Je voelt je verbonden met deze personages dankzij de goed geschreven ontwikkeling en tastbare dynamiek die wordt gedeeld door de hele cast – niet alleen de bovengenoemde artiesten, maar ook anderen zoals Marissa Tomei, Albert Finney, Michael Shannon en Amy Ryan. Ze faciliteerden een fenomenale overvalplot die op nummer tien komt.
9 Uit het zicht
Geregisseerd door Steven Soderbergh — die de Oceaan trilogie in het volgende decennium – Uit het zicht (1998) speelt ook George Clooney in de hoofdrol. Maar in tegenstelling tot de eerder genoemde franchise, wordt dit niet echt besproken door een modern publiek zoals het zou moeten. Het is een bewerking van een Elmore Leonard-roman met dezelfde naam, twee jaar eerder geschreven. En het script van Scott Frank was trouw aan zijn tegenhanger in het boek, aangezien Clooney Jack Foley speelt, een professionele dief die betrapt wordt op het beroven van een bank in Miami.
Het is het beste om verdere plotdetails onder de oppervlakte te laten, zodat je het zelf kunt ervaren, maar weet gewoon dat het van begin tot eind goed is geschreven, met een betekenisvolle karakterdynamiek en een resonerende eindscène. Critici waren hier lovend over bij de release, en het kwam niet bepaald tekort aan de kassa. Maar het zou op ieders lijst met beste overvalfilms moeten staan, en dat is helaas niet het geval.
8 Amerikaanse dieren
Als een van de meer recente films op de lijst, Amerikaanse dieren (2018) heeft niet bepaald de tijd gehad om te resoneren met het publiek. Ze stonden echter op geen enkele manier in de bioscoop om het na de release te bekijken. En dat ondanks het intrigerende uitgangspunt van vier universiteitsplannen die een slim plan bedenken om hun bibliotheek te beroven – gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich afspeelde in 2004 op de campus van Transylvania University, gevestigd in Lexington, Kentucky.
De film zelf maakt gebruik van verschillende methoden van scenarioschrijven op hoog niveau om van begin tot eind een vermakelijke overval te bewerkstelligen. Het bevat ook een mooie selectie van opkomende acteurs: jongens als Evan Peters, Barry Keoghan en Blake Jenner. Het is essentieel om te bekijken voor fans van het subgenre.
7 De score
Ondanks een met sterren bezaaide cast met namen als Robert De Niro, Edward Norton en Marlon Brando – in de laatste rol van zijn carrière, niet minder – kon zelfs hun gecombineerde talent niet echt indruk maken op critici met betrekking tot De score (2001). Hoofdpersoon Nick (gespeeld door De Niro) is van plan zich te settelen met zijn vrouw, maar rekruteert eerst een nieuwe, groene handlanger in Nortons personage (genaamd Jack Teller) om een bijna onmogelijke overval uit te voeren.
En ondanks een behoorlijke vertoning met bioscoopbezoekers bij de release, bijna een verdubbeling van het totale budget van $ 68 miljoen, werd deze joint van Frank Oz enorm ondergewaardeerd door critici. Wat meer is, is dat het vandaag de dag volledig standhoudt, maar dat er bijna nooit over wordt gesproken. Het komt binnen op nummer zeven.
6 Rukken
De Engelse filmmaker Guy Ritchie heeft tal van ondergewaardeerde titels onder zijn regiedebuut – waarvan er vele ook binnen het betreffende subgenre vallen. Maar misschien wel de meest verwarrende van zijn filmografie in termen van consensusbeoordelingsscores was Rukken (2000), met Jason Statham, Stephen Graham, Brad Pitt en Benicio Del Toro.
Het staat tegenwoordig relatief hoog aangeschreven, maar dat was niet bepaald het geval bij de release, ondanks een diep, goed geschreven plot en gedenkwaardige uitvoeringen om op te starten. Er is ook een serieus vermakelijke karakterdynamiek in het spel om elke hoek, en Ritchie’s algemene richting helpt landen Rukken in de top tien.
5 Zet het uit
Geregisseerd door F. Gary Gray op basis van een scenario van Kate Lanier, bevat het werkelijk indrukwekkende inspanningen van elke betrokken artiest: Jada Pinkett, Queen Latifah, Vivica A. Fox en Kimberly Elise. En ondanks het feit dat er fatsoenlijk geld werd verdiend in theaters – $ 41,6 miljoen met een budget van $ 9 miljoen – Zet het uit (1996) heeft slechts een goedkeuringsscore van 71% op Rotten Tomatoes.
Die cijfers zijn helemaal niet indicatief voor de kwaliteit hiervan. Het uitgangspunt is vrij eenvoudig: in Los Angeles bedenken vier vrienden een plan om een bank te beroven. Maar niet om egoïstische redenen. Elk personage heeft zijn eigen motief, meestal doorgaan met de overval voor de verbetering van hun dierbaren. En het algehele product kreeg meteen een meeslepende toon, met slimme dialogen en spannende plotpunten om op te starten. Het is ongetwijfeld een van de meest onderschatte overvalfilms die Hollywood ooit heeft geproduceerd.
4 Geen plotselinge beweging
Dit markeert een nieuwe overvalperiode van Soderbergh, en het zou de strijd moeten aanbinden als zijn meesterwerk ondanks zijn gebrek aan populariteit. Critici waren er lyrisch over, zoals ze hadden moeten doen. Maar de algemene bioscoopbezoeker blijft grotendeels onbekend met de naam in het algemeen. Dat is jammer, want Geen plotselinge beweging (2021) is misschien wel de meest stilistische film op de lijst met voelbare neo-noir-elementen die door elk frame knallen.
Het is tot nu toe een van de beste films van het decennium, om eerlijk te zijn, met twee van Soderberghs meest frequente medewerkers in de hoofdrollen: Don Cheadle en Benicio Del Toro. Maar Geen plotselinge beweging heeft ook gedenkwaardige inspanningen van onder meer Jon Hamm, Brendan Fraser, Ray Liotta en Kieran Culkin. Deze moet op je lijst staan als hij er nog niet is.
3 Dief
Geregisseerd door Michael Mann, die een andere overvalfilm maakte met een veel grotere naamswaarde in Warmte (1995), speelt James Caan in dit specifieke project de hoofdrol. Frank, een professionele kluiskraker, probeert zijn leven van misdaad in het verleden achter zich te laten. Hij wil stoppen met het beroven van banken en een gezin stichten met zijn nieuwe vrouw.
Maar wanneer het misgaat tijdens zijn laatste overval, wordt de plot van Dief (1981) begint spannend. Dit is een van die films die aan alle eisen voldoet om als ondergewaardeerd te worden beschouwd: hij presteerde ondermaats in theaters, maakte nauwelijks indruk op critici in het algemeen en wordt zelden gewaardeerd in modernere landschappen. En daarvoor belandt het hier op nummer drie.
2 De uitkijk
Geschreven en geregisseerd door een weinig bekende Amerikaanse filmmaker genaamd Scott Frank, was dit zijn allereerste speelfilm – alleen al vanwege dat feit had hij meer erkenning moeten krijgen voor de kwaliteit ervan. Maar het heeft ook een vrij indrukwekkende cast: Joseph Gordon-Levitt als hoofdrolspeler Chris Pratt, om te beginnen. Dat is een leuke opmerking van de vleermuis. En De uitkijk (2007) heeft ook Jeff Daniels als zijn kamergenoot Lewis, en Isla Fisher als zijn liefdesbelang genaamd “Luvlee” Lemons.
Het werd goed genoeg beoordeeld door critici, maar verdiende een magere $ 5,4 miljoen de wereldwijde kassa van een budget van $ 16 miljoen. En het heeft tegenwoordig bijna geen naamwaarde, terwijl het legitiem zou moeten worden beschouwd als een van de beste overvalfilms ooit gemaakt. Het volgt Gordon-Levitts personage Chris als onderhoudsmedewerker bij een bank die wordt meegesleept in een plan om de faciliteit waarin hij werkt te beroven. Het is spannend om elke hoek en belandt hier op nummer twee.
1 Overval
Je zou denken dat fans van dit subgenre naar een film zouden zijn gegaan die heet Overval (2001). Ondanks de briljante dialoog en structuur in het script van David Mamet – samen met de verharde regie van hem ook – verdiende deze briljante ravotten slechts $ 28,5 miljoen aan de kassa met een budget van $ 39 miljoen. Met andere woorden, het bombardeerde, en eerlijk gezegd waren experts van het veld niet veel vriendelijker met hun beoordelingen.
Bepaalde critici, zoals Roger Ebert, verdedigden de film bij de release. Maar zelfs Gene Hackman, Danny DeVito of Sam Rockwell konden deze film niet naar grotere hoogten brengen. Hackman’s hoofdrolspeler Joe Moore is de baas van drie professionele dieven, waaronder zijn vrouw Fran. Maar nadat hij de overval op een juwelier in New York City heeft verpest, wordt Joe gedwongen zich terug te trekken uit het vak. Het is een echt vermakelijke ravotten van begin tot eind en belandt uiteindelijk bovenaan de lijst.