Een van de grootste redenen waarom horror zo populair is geworden, is de angst voor het onbekende. Vanaf de vroegste dagen van de literatuur hebben demonen- en spookverhalen de verbeelding en angst aangewakkerd van iedereen die eraan durft deel te nemen. Dit werd overgenomen in de filmwereld, aangezien een van de meest productieve subgenres van horror verhalen over bezetenheid zijn.
Bijgewerkt op 11 december 2022: als je dol bent op de sensatie en koude rillingen die films over bezit bieden, zul je blij zijn te weten dat dit artikel is bijgewerkt met extra inhoud en titels.
Of het nu gaat om waarschuwende verhalen of zogenaamd gebaseerd op waargebeurde verhalen, deze films zijn dertien in een dozijn. Het ding is, er is een reden waarom ze zo populair zijn. Mensen houden van een goed bezit, en hier zijn enkele van de meest huiveringwekkende en zenuwslopende dingen die het genre te bieden heeft.
12/12 De ritus (2011)
De grote Anthony Hopkins levert een aangrijpende prestatie als een ervaren jezuïet-exorcist in de huiveringwekkende horrorfilm uit 2011 Het ritueel, waarin pater Lucas Trevant wordt afgebeeld terwijl hij probeert seminariestudent Michael de angstaanjagende realiteit van demonische bezetenheid in het Vaticaan te laten zien. De foto is losjes geïnspireerd op de roman van Matt Baglio The Rite: The Making of een moderne exorcistdat vertelt over de ervaringen van een exorcist-in-opleiding in Rome tijdens het werken met doorgewinterde geestelijken, en belicht de ondervraging door de aspirant-jonge priester van demonen en de duivel.
Trevant probeert een zwanger 16-jarig meisje te redden van wie ze denken dat ze bezeten is, en Michael is in shock nadat hij heeft gezien hoe ze drie nagels ophoest en perfect Engels spreekt ondanks dat ze alleen Italiaans kent. Het ritueel heeft tal van huiveringwekkende momenten waarbij je angstig over je schouder meekijkt, en biedt duellerende perspectieven op het concept van bezit.
11/12 De Amityville-horror (2005)
Het komt zelden voor dat een remake boven het origineel uitsteekt, en dit is het geval met die uit 2005 Amityville-horror opnieuw maken. Beide films zijn gebaseerd op de waargebeurde misdaadroman uit 1977 over de vermeende rondspoken van de familie Lutz. Het Amityville-huis kreeg bekendheid toen Ronald DeFeo Jr. op een avond in 1974 zijn familie vermoordde. DeFeo beweerde dat geesten hem hadden gezegd dat te doen, en zo was de legende van Amityville geboren. De film volgt de familie Lutz.
George Lutz (griezelig gespeeld door Ryan Reynolds) verliest langzaam zijn grip op de realiteit, totdat hij uiteindelijk toegeeft aan gezond verstand en probeert in de voetsporen van Ronald DeFeo te treden. Wat deze film zo geweldig maakt, is de opname van Reynolds. Hij begint de film als zijn typische screwball-zelf, maar glijdt geleidelijk af in waanzin en geeft een bewonderenswaardig angstaanjagende uitvoering. Doorgaans is een film die beweert waar te zijn een marketingtruc, maar de familie Lutz was heel echt, ook al heeft hun beklijvende verhaal veel twijfelaars.
10/12 Noroi: de vloek (2005)
.jpg)
De gevonden Japanse horrorfoto uit 2005 Noroi: De vloek vertelt het huiveringwekkende verhaal van een paranormale onderzoeker die schijnbaar verdwijnt na het verkennen van de legende van een machtige oude demon die bekend staat als “kagutaba”, nadat hij een reeks bezittingen en mysterieuze verschijnselen had onderzocht voordat hij griezelig verdween. De onheilspellende en ongemakkelijke sfeer en de verontrustende beelden maken de angstaanjagende film des te zenuwslopender, aangezien het publiek getuige is van griezelige clips, waaronder een misgelopen ritueel, demonische lichaamloze stemmen en geslachte dieren.
Noroi: De vloek legt op voortreffelijke wijze een verontrustende sfeer vast die je meteen op scherp zet, en de constant opgebouwde spanning en sinistere beelden versterken de paranoia van de kijker alleen maar. Sindsdien wordt het geprezen als een van de beste found footage-films aller tijden. geprezen zijn voor “het leveren van een meeslepende en steeds angstaanjagende ervaring verpakt in de vorm van een uiterst competente productie.”
9/12 Paranormale activiteit (2007)
Van 2007 tot 2015 was er een nieuwe Paranormale activiteit film bijna elk jaar, behalve in 2008, 2009 en 2013. Met zoveel films is het gemakkelijk om deze paranormale filmreeks met found footage af te doen als een geldgreep die op was. Hoewel dit het geval kan zijn, vergeten fans vaak dat de eerste film echt een huiveringwekkende ervaring was. De hele film, die het reeds stervende found footage-genre vernieuwt, wordt gepresenteerd als een echt gefilmd verslag van een stel dat een demonische geest tegenkomt.
De film heeft niet eens studiologo’s, maar begint met “Paramount Pictures wil de families van Micah Sloate & Katie Featherson en de politie van San Diego bedanken”, wat verder insinueert dat dit de real deal is. Wat maakt dit Paranormale activiteit film zo huiveringwekkend is, is het feit dat de demon nooit echt wordt getoond. Ook hebben de meeste mensen de angst gehad dat er iets buitenaards gebeurt terwijl ze slapen, en deze film maakt gebruik van die angst.
8/12 Het exorcisme van Emily Rose (2005)
Een film waarin meteen aan het begin staat dat het titulaire personage sterft, lijkt niet erg spannend, maar De uitdrijving van Emily Rose is een uitzondering en volgt het spoor van een priester die wordt beschuldigd van medeplichtigheid aan de dood van de titulaire Emily Rose. De priester beweert dat hij probeerde een demon uit te drijven, en dat kreeg de overhand van haar. Het grootste deel van de film wordt verteld in flashbacks en toont Emily terwijl ze geleidelijk erger en slechter wordt.
De film is heel losjes gebaseerd op het echte verhaal van Anneliese Michel, die zogenaamd bezeten was voordat ze stierf. De uitdrijving van Emily Rose is huiveringwekkend en zenuwslopend, omdat er nooit volledig wordt vermeld of Emily daadwerkelijk bezeten was of gewoon leed aan een niet-gediagnosticeerde aandoening. Hoewel het publiek de uitkomst kent, is het nog steeds een masterclass van angst en is het gelukt om elk jaar meer fans te krijgen.
7/12 Ouija: Oorsprong van het kwaad (2016)
Het Ouija-bord is het onderwerp geweest van veel horrorfilms, maar werd pas in 2014 de ster van een Ouija. Die film flopte behoorlijk hard en veel mensen beweren dat hij zo slecht is dat hij goed is. De prequel die twee jaar later uitkwam, is echter een ander verhaal. Ouija: Oorsprong van het kwaad is in alle opzichten een veel betere en engere film.
Moderne horror-maestro Mike Flannigan leidde het project en zijn geniale shows. Een jonge alleenstaande moeder runt een seancezwendel met haar dochters. Als ze een Ouija-bord als rekwisiet binnenhalen, raakt de jongste dochter bezeten. Behalve dat het een echt griezelige film is, zullen filmliefhebbers het waarderen dat de film is opgenomen alsof hij in de jaren ’60 is uitgebracht, compleet met klassieke studiologo’s en filmrolmarkeringen.
6/12 Verraderlijk (2010)
Een horrorfilm heeft geen R-rating nodig om eng te zijn, en James Wan bewees dit met Verraderlijk. De Verraderlijk franchise heeft bewezen een van de beste horrorseries van de moderne tijd te zijn, maar de eerste springt eruit. De film volgt een familie die ontdekt dat hun nieuwe huis op de meest verontrustende manieren spookt.
In tegenstelling tot de meeste spookhuisfilms, verhuist het gezin zo snel mogelijk. Dit blijkt vruchteloos te zijn, aangezien de demonische entiteit zich heeft vastgeklampt aan de jongste zoon en met hen meebeweegt. De vader (Patrick Wilson) moet in de geest van zijn zoon reizen terwijl hij onderweg zijn eigen verleden onder ogen ziet. Deze film neemt het clichématige spookhuisverhaal en vindt het opnieuw uit. Van slimme personages tot jump scares op klaarlichte dag, Verraderlijk neemt de verwachtingen van horrorfans en zet ze op hun kop.
5/12 The Conjuring (2013)
James Wan bewijst eens te meer dat hij weet hoe hij horror moet maken Het toveren. Gebaseerd op echte dossiers van wijlen paranormale onderzoekers Ed en Lorraine Warren, volgt de film het paar terwijl ze de achtervolging van de Perron-familie onderzoeken. Het toveren begrijpt wat het belangrijkste ingrediënt is in elke geweldige horrorfilm — atmosfeer.
Het vertrouwt niet op talloze jump scares of meedogenloos bloed, het gebruikt sfeer en de personages om een huiveringwekkend, eng en zogenaamd waargebeurd verhaal te vertellen. Deze film bracht een geheel voort Toveren filmuniversum, waarvan de meeste op zichzelf fantastisch zijn. Deze film is de perfecte cocktail van angst, waarbij James Wan alles door elkaar mixt.
4/12 Sinister (2012)
Zoals de titel van de film suggereert, is deze inzending echt sinister. Het idee van snuff-films die willekeurig worden gevonden is een verhaal dat is verspreid sinds homevideo direct beschikbaar kwam. Deze film speelt in op die angst en breidt deze sterk uit. Ethan Hawke speelt een schrijver van waargebeurde misdaad die zijn gezin verhuist naar een nieuw huis. Hij ontdekt op zolder een doos met 8 mm-filmspoelen, en elk daarvan is een snuiffilm waarin een kind wordt afgebeeld dat zijn gezin op gruwelijke wijze vermoordt.
Hij ontdekt al snel dat de kinderen bezeten waren door een boze geest, en het volgende is zijn familie. Sinistervindt veel van zijn schrik in de verontrustende 8 mm-films die overal worden vertoond. Wat het nog erger maakt, is dat de boze geest op verschillende punten in de film wordt getoond, en het publiek is niets wijzer totdat het allemaal wordt onthuld vóór het schokkende einde.
3/12 De boze doden (1981)
Terwijl Ash Williams en de Kwaad dood serie zich heeft verdiept in horror-komediegebied, is de originele film pure horror. Een groep vrienden reist naar een afgelegen hut om even weg te zijn van hun leven, waar ze een in mensenvlees gebonden boek ontdekken, samen met een bandrecorder van een man die het vertaalt. Ze laten ongewild boze geesten los in en rond de hut, en ze ondergaan een onuitsprekelijke nachtmerrie.
Bruce Campbell debuteert als Ash, maar hij is verre van de met een kettingzaag sjouwende, bijdehante Deadite-slayer-fans die hem kennen als in enkele van de meest groovy Campbell-films. Hij is een normale man die wanhopig vecht om te overleven terwijl zijn eigen vrienden overal om hem heen gekweld en bezeten zijn. De film is low budget en kan als cheesy worden gezien, maar deze bloederige vernieuwer is toch een angstaanjagend stukje horrorgeschiedenis.
2/12 De exorcist (1973)
Sinds de release in 1973, De exorcist heeft de titel van de engste film aller tijden gekregen. Hoewel dit naar de huidige maatstaven discutabel is, lijdt het geen twijfel dat de film een verontrustend meesterwerk van horror is. De 12-jarige Regan MacNeil raakt bezeten door een demonische kracht, waardoor haar moeder een exorcist inhuurt. Hoogtepunt van de film is de jonge Linda Blair als Regan. Terwijl moderne films een volwassen actrice zouden inhuren die er jong uitziet, was Linda Blair eigenlijk 12 toen ze verscheen De exorcist.
Dit draagt bij aan de verontrustende aard, omdat fans zichzelf eraan moeten herinneren dat ze een echt kind de onuitsprekelijke dingen zien doen die op het scherm te zien zijn. Tot op de dag van vandaag De exorcist blijft een angstaanjagende film die de tand des tijds heeft doorstaan en een van de belangrijkste horrorfilms aller tijden is geworden. Hoewel zeker eng, kan één film over bezetenheid de taart als engst beschouwen.
1/12 De stralende (1980)
Het samenvoegen van de geesten van twee iconen kan alleen maar tot grootsheid leiden. Hoewel het bij de eerste release als een flop werd beschouwd, is dat van Stanley Kubrick De glans staat nu bekend als een van de grootste horrorfilms aller tijden. Gebaseerd op de roman van horrormeester Stephen King, De glans vertelt het verhaal van de familie Torrance terwijl ze de winter doorbrachten in een groot, leeg hotel. Het hotel heeft een geheim, de laatste conciërge werd gek en vermoordde zijn familie. Ze komen er al snel achter dat de Overlook nog meer sinistere geheimen heeft, aangezien de wezens die de vorige verzorger hebben overgenomen, hen nu komen halen.
De zoon van de Torrance, Danny, heeft een speciale gave. De titulaire Shining helpt de jonge Danny om de aanval van geesten te overleven, en uiteindelijk zijn nu krankzinnige vader, gespeeld door Jack Nicholson in een van de meest iconische horrorvoorstellingen aller tijden. Stephen King heeft een beroemde hekel aan de film omdat het veel van zijn boek verandert. Hoewel de film enige vrijheden neemt met het verhaal van King, De glans is nog steeds een fantastisch stuk cinema, en misschien wel de beste film over bezetenheid die er is.